یک چند  بکودکی   باستاد  شدیم     یک چند باستادی خود شاد شدیم

پایان سخن شنو که ما را چه رسید     از خاک در آمدیم و بر باد  شدیم

 

افسوس  که  نامه جوانی طیّ شد     وان تازه بهار زندگانی دی شد

آن مرغ طرب که نام او بود شباب     فریاد ندانم که کی آمد  کی شد

 

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم     وین یکدم عمر را غنیمت شمریم

فردا که از این دیر فنا در گذریم     با هفت هزار سالگان سربسریم

 

تا کی غم آن خورم که دارم یا  نه     وین عمر بخوشدلی گذارم یا نه

پر کن قدح باده که معلومم نیست     کایندم که فرو برم بر آرم یا  نه

 

در کارگه کوزه گری رفتم دوش      دیدم  دو  هزار  کوزه  گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش     کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش؟

 

اسرار ازل رانه تو   دانی و  نه من     وین حرف معمّی نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو     چون پرده بر افتد نه تو مانی و نه من