در بهار سال ۱۳۶۵ به دعوتبنیاد فرهنگ ایران در بستن، عازم آمریکا شد و از آن پس، به سخن رانی های متعدّد در دانشگاههای هاروارد، جُرج تاون، یو. سی .اِل .اِی.، بِر کلی و اِرواین پرداخت و پاره‌ای از برنامه های ادبی و فرهنگی خود را، چه از طریق تدریس در کلاسها، از جمله در دانشگاه یو . سی . اِل . اِی و یو . سی . اِرواین، و چه از راه سخن گفتن در رادیو و تلویزیون، آغاز کرد.
نادر نادرپور اشعار بسیاری از شاعران بزرگ فرانسوی و ایتالیایی را نیز به فارسی ترجمه کرد و مجموعه ای از آثار گروه اخیر را زیر عنوان «هفت چهره از شاعران معاصر ایتالیا»، به همراهی بیژن اوشیدری، به چاپ رسانید. او در روز بیست و نهم بهمن ماه ۱۳۷۸ (برابر با ۱۸ فوریه ۲۰۰۰) در شهر لس آنجلس در سن هفتاد سالگی دور از وطندرگذشت. مزارش در محله «وست وود» در شهر لس آنجلس، یا به گفته خودش «شهر فرشتگان»، قرار دارد که بر سنگ آن چنین نگاشته شده است: